Rzeczywistość kontemplacji

Słowo zagłębianie się do wnętrza myślach nie jest używane jednolicie do wnętrza literaturze chrześcijańskiej. Może oznaczać owo samo, co medytacja ewentualnie rozpamiętywanie i ma na myśli wtedy medytowanie o czymś. Tutaj słowa medytacja używamy wyłącznie na oznaczenie chrześcijańskiej bezprzedmiotowej formy modlitwy. Nie chodzi w życiu o medytowanie nad jakąś treścią. Jest owo raczej forma doświadczenia pozycja aktywnymi siłami naszej potocznej świadomości. Słowo "dumanie" pochodzi z łaciny. "Contemplari" znaczy "odczuwać". tutaj. Celem jest intuicja w siebie samego, widzenie tego, co boskie w środku nas plus stworzeniu wewnątrz postaci uwewnętrznienia oznacza to doświadczenia wyjąwszy naszymi intelektualnymi możliwościami. Kontemplacja jest względnie stanem doznawania niż stanem aktywnego działania. Tego stanu negacja logiczna można przyuczyć, chociaż jedynie wzbudzić. Dlatego osoby praktykujące kontemplację, chociaż na początku, potrzebują duchowo doświadczonego człowieka, który je poprowadzi, tudzież od chwili którego iskra prawdopodobnie przeskoczyć, ażeby do wnętrza uczniu, wewnątrz uczennicy rozżarzyć ten sam ogień. Zadatki aż do tego są wrodzone każdemu człowiekowi. W kontemplacji można uhonorować cztery fazy:1. Modlitwa jako szlak komunikacyjny aż do kontemplacji. 2. Doznanie własnego bycia - modlitwa spokoju. 3. Doświadczenie oświecenia. 4. Wcielenie doświadczenia oświecenia.Pierwsze dwójka fazy dadzą się spełnić przez każdego człowieka zdrowego fizycznie tudzież psychicznie. Prowadzą one aż do stanu wielkiego spokoju a głębokiego pokoju. W religijnym obszarze nazywa się tamten stan "modlitwą spokoju". Jako proste bycie w obecności Boga. Jest to poziom kontemplacji. Człowiek patrzy w środku swoje własne bycie. Doświadcza wewnątrz ten fortel Boga bliżej oraz głębiej niż blisko modlitwie ustnej to znaczy rozważającej. "Modlitwa spokoju" wpływa zazwyczaj z trudem na osobowość. Jednakże nie chodzi w tej okolicy w dalszym ciągu o mistyczny talia we właściwym sensie. Ten pojawia się dopiero w środku fazie trzeciej a czwartej. Mistyczny wcięcie przydarza się człowiekowi: nie jest dozwolone go wywołać aktem woli, lecz wciąż przed chwilą szykować wskroś trening modlitwy. Ten, komu dane jest wkroczyć aż do tej przestrzeni, ten na nie prędzej co doświadcza, co owo znaczy, czuć sympatię Boga ze wszystkich sił. Bóg w pojedynkę daje takiemu człowiekowi nowe siły, z powodu którym może on żywić miłość Boga. W praktyce te czwórka kroki nie występują osobno, aczkolwiek krzyżują się także zachodzą na siebie.Wspinając się coraz to wyżej w środku swych duchowych pragnieniach, człowiek odkrywa kontemplację jako faktyczność nie z trudem możliwą dla siebie, ale tudzież sobie zadaną. Pragnąc odpowiedzieć na taki gatunek łaski szuka sposobów pogłębienia swej modlitewnej formacji, oraz stylu życia, który by odpowiadał wewnętrznym natchnieniom.W historii myśli kontemplacyjnej stawiano sobie wątpliwość, na tak dalece homo sapiens o własnych siłach, prawdopodobnie przejść bramę kontemplacji. Mówiono o tzw. kontemplacji nabytej, w odróżnieniu od wlanej. Tę pierwszą wolno by wymienić modlitwą prostego spojrzenia, czy też modlitwą głębokiego milczenia, gdzie pokoju dostępują nie jedynie psychologiczne, jakkolwiek plus głębsze warstwy bytu. Główną rolę odgrywa miłosna wiara. W niej podświetlony myślenie mocą Ducha Świętego zaczyna głębiej rozumieć rzeczywistość. Jak stwierdza Gaudium et spes: Dzięki darowi Ducha Świętego dochodzi gość poprzez wiarę aż do kontemplacji plus pojmowania tajemnicy planu Bożego (GS 15). Kontemplacja wyraża niezwykłe, nieustanne okres myślą a sercem w pobliżu Bogu (por. PC 5), pośród Jego tajemnic, w zasadzie odnośnie do człowieka. Początkiem kontemplacji są oczy zwrócone na Boga, wyłącznie na Boga. Pośród wielu miłosnych poznań dokonuje się wprowadzenie w nową duchową topografię.Pośród niej rozkwita głębina serca w gorącym spojrzeniu, czystym, pełnym ufności, zwróconym w kierunku Ojcu do wnętrza niebiosach. Aby wstąpić wewnątrz dziedzinę kontemplacji, w środku niezwykłą noc kontemplacji trzeba podeprzeć klasyczny wpis św. Jana od momentu Krzyża:Orygenes w Contra Celsum pisze: Zamknijcie wasze zmysły, wznieście pogląd waszego ducha oraz oddalając się odkąd ciała, otwórzcie oczy waszego ducha – to osobny strategia, by zwiedzać Boga.Św. Jan od czasu Krzyża: Dusza powinna ale wręcz spośród miłości dosięgać wzrokiem na Boga… trwać niewzruszenie spośród miłosną uwagą, dodatkowo prostą i szczerą w jaki sposób ten, który otwiera oczy z myślą o miłości (ŻPM 3,33). Kontemplacja do wnętrza swej istocie wiąże się spośród otwieraniem oczu spośród miłości. Mieć zakochane oczy. tzn. przystać ofiarowaną uczucie zaś odparować kochając. Dlatego rozciąga się płeć nadobna na życie. Być zdolnym do kontemplacji znaczy wyszperać, że jestem miłowany, iż jest Ktoś, jaki tęskni. 2. Kontemplacja lectio divinaBenedyktyńska ceremoniał kontemplacyjna lectio divina przekazana została wewnątrz formie listu o. Guigo Kartuza aż do brata Gerwazego. Guigo II (zm. mniej więcej 1193 roku) wstąpił aż do zakonu do wnętrza Grande Chartreuse, którego został wieloletnim generałem, lecz w środku końcu poświęcił się wyłącznie kontemplacji zaś pokucie. W liście zawarł klasyczne pouczenia kształtujące dużo pokoleń monastycznych: Gdy pewnego dnia, zajęty pracą ręczną zacząłem przeliczać o ćwiczeniu się człowieka duchowego, znienacka duszy rozmyślającej ukazały się czwórka stopnie duchowe, tudzież to jest: czytanie, rozmyślanie, modlitwa także kontemplacja. […] Czytanie (lectio) jest wówczas pracowitym rozważaniem Pism z wielką uwagą. Rozmyślanie (meditatio) jest gorliwym działaniem umysłu, szukającego - drogą własnego rozumowania - poznania ukrytej prawdy. Modlitwa (oratio) jest pobożnym wysiłkiem serca, mającym na celu oddalenie złych rzeczy również zrealizowanie dobrych. Kontemplacja (contemplatio) jest uniesieniem w odniesieniu do Bogu trwożliwego umysłu, kosztującego radości słodyczy wiecznej.Właściwości czterech stopniOkreśliwszy w związku z tym uprzednio cztery stopnie, pozostaje nam widzieć ich właściwości. Czytanie zatem szuka słodkości błogosławionego życia, rozmyślanie znajduje j ą, pacierz prosi o więcej, rozpamiętywanie smakuje . Stąd zaś tenże sam Pan mówi: Szukajcie, oraz znajdziecie, kołaczcie, a otworzą wam. Szukajcie wskroś oczytanie, zaś znajdziecie wskroś rozmyślanie; kołaczcie na modlitwie, oraz będzie wam otworzone wewnątrz kontemplacji. Czytanie niemal podaje do ust zachwycający posiłek, rozmyślanie rozgniata go zaś przeżuwa, modlitwa wydobywa podniebienie, deliberacja zaś jest samą słodyczą, która raduje i nasyca. Czytanie dotyka mało co przed chwilą powierzchni, rozmyślanie przenika głębiej, pacierz jest prośbą pełną pragnienia, deliberacja - radością otrzymanej słodyczy.[…]RozmyślanieUważne skutkiem tego rozmyślanie, postępując z przodu nie pozostaje na zewnątrz, negacja logiczna tkwi na powierzchni, głębiej posuwa stopę. Przenika wewnętrzne sprawy, przeszukuje każdą z osobna. Pilnie rozważa, iż Jezus nie powiedział: błogosławieni czystego ciała, mimo to serca. Bo negacja logiczna dosyć tego być wyposażonym ręce czyste odkąd złych uczynków, jeśliby plus umysłu nie obmyjemy ze zdrożnych rozważań. Potwierdza owo autorytet proroka, mówiącego: Któż wstąpi na górę Pana bądź jaki stanie do wnętrza Jego świętym miejscu? Człowiek rąk nieskalanych tudzież czystego serca. Jak z zapałem musiał analizować tę klarowność serca tamten prorok, dlatego że modląc się mówił: Serce czyste stwórz we mnie, Boże a także: Jeżeli znalazłbym nieprawość w mym sercu, Pan by mnie nie wysłuchał. Dusza wobec tego rozmyśla o tym, kiedy niesłychanie troszczył się o tę wianek błogosławiony Hiob, który mówił: Zawarłem unia z moimi oczami, by co więcej negacja logiczna zajrzeć na pannę. Oto kiedy nader strzegł się gorsza połowa sakralny, który zamykał swoje oczy, by negacja logiczna patrzeć na lichota, by niebacznie negacja logiczna zobaczyć tego, czego - pobudzony - mógłby pożądać. […] Dusza, zapalona takimi pochodniami, takimi rozbudzona pragnieniami, rozbiwszy słoiczek alabastrowego olejku, zaczyna wyczuwać jego słodkość - nadal nie smakiem, tymczasem jakoby powonieniem. I myśli, podczas gdy słodko byłoby widzieć tej czystości, o której ze względu rozmyślaniu wie, gdy bardzo jest miłą. Lecz cóż uczyni? Płonie pragnieniem posiadania, natomiast negacja logiczna widzi wewnątrz sobie sposobu, gdy mogłaby ją posiąść: im więcej szuka, tym więcej pragnie. Gdy mnoży rozmyślania, pomnaża dodatkowo opłakiwanie, ponieważ pragnąc słodyczy czystości serca, nie przypadkiem jej posmakować. Albowiem ten, kto czyta oznacza to rozmyśla, negacja logiczna prawdopodobnie czuć owej słodyczy, jeżeli nie będzie mu owo dane spośród góry […]ModlitwaDusza zatem widząc, iż sama spośród siebie nie może dojść aż do upragnionych słodyczy poznania plus doświadczenia tudzież iż im w wyższym stopniu zstępuje w środku przygłup serca, tym w wyższym stopniu raduje się Bóg, upokarza się również ucieka się aż do modlitwy, mówiąc: Panie, który ukazujesz się owszem ludziom czystego serca, oto za pomocą czytanie a rozmyślanie badałam, kiedy mogłabym posiąść prawdziwą dziewictwo, abym wewnątrz jej pośrednictwem mogła dogłębnie bądź lecz do wnętrza małej części odgadnąć Ciebie. Szukałam Twego oblicza, Panie, oblicza Twego poszukiwałam. Długo rozważałam w środku mym sercu, aż rozgorzał w środku przedtem ogień również zapęd, by bardziej Cię poznać. Dajesz mi się zidentyfikować, jak łamiesz na rzecz mnie chleb Pisma Świętego, zaś im bardziej Cię poznaję, tym z większym natężeniem zrozumieć Cię pragnę, wcześniej nie powierzchownie, podług litery, niemniej jednak wskroś doświadczenie.[…] Kontemplacja Tymi zaś podobnymi słowami, pełnymi ognia, dusza rozpala swoje tęsknota, okazuje swoje uczucie. Tymi śpiewami przywołuje Oblubieńca. Pan zaś, którego oczy patrzą na sprawiedliwych, zaś uszy Jego otwarte są na ich prośby, negacja logiczna czeka co więcej aż skończą się te błagania, przeciwnie przerywając pogoń modlitwy pospiesznie się ukazuje także prędko wybiega vis-a-vis spragnionej duszy zaś rozlewając rosę niebiańskiej słodyczy, namaszczając najlepszym olejkiem, ożywia ją zmęczoną, pragnącą - nasyca, wysuszoną orzeźwia także sprawia, wewnątrz przedziwny procedura umacniając, ożywiając, upajając również otrzeźwiając, iż zapomniawszy o rzeczach ziemskich, pamięta płeć nadobna jeno o Nim. I ponadto gdy cielesne żądze zwyciężają duszę w rzeczy samej niezwykle, iż porzuca niewiasta wszelkie rola rozumu, natomiast gość staje się niemal taki sam namacalny, w rzeczy samej też dzięki tej niebieskiej kontemplacji wszelkie poruszenia cielesne racja są pochłaniane dodatkowo opanowywane poprzez duszę, iż konkret w tym momencie w środku niczym się jej negacja logiczna sprzeciwia tudzież człek staje się nieomalże taki sam duchowy. 3. Kształtowanie ognika miłościŚw. Bonawentura (Giovanni Fidanza, 1217-1274), w ciągu studiów w Paryżu wewnątrz 1243 związał się z zakonem franciszkańskim. Po dwudziestu latach uprawiania teologii, został wybrany na generała; kolejny kardynał również arcypasterz Albano. Rozwijając tajemnicę duchowego wzrostu w Rozmowie z samym sobą o czterech rodzajach modlitwy myślnej, Doktor Kościoła zakreśla kierunki krzyża:Przedmiotem pobożnego duchowego trening mają być rzeczy wewnętrzne i zewnętrzne, głębokie i wysokie.Po pierwsze danie, psyche pobożna powinna przez etiuda duchowe przestawić promień kontemplacji na swoje wnętrze, żeby dostrzec, podczas gdy jest ukształtowana na skroś naturę, zniekształcona za pośrednictwem wina, naprawiona dzięki łaskę.Po drugie, powinna przesunąć promień kontemplacji na rzeczy zewnętrzne, tak aby rozpoznać, na sposób niestałe jest ziemskie spektrum, wzorem niewiadoma ziemska napuszenie tudzież jak na przykład żałosna ziemska wielkość.Po trzecie, powinna odwrócić promień kontemplacji pod adresem głębi, żeby wydedukować nieuniknioną przymus ludzkiej śmierci, straszną dryl Sądu Ostatecznego tudzież karę piekła negacja logiczna aż do zniesienia.Po czwarte, powinna przesunąć promień kontemplacji w odniesieniu do wysokości, żeby zawrzeć znajomość niebieską frajda, jej nieocenioną liczba, niewymowną ekstaza również nieskończoną wieczność.Duszo pobożna, oto jest ten błogosławiony krucyfiks, szczegółowy czterema kierunkami, na którym na skroś ustawiczne rozmyślanie winnaś zawisnąć jak jeden mąż ze swym najsłodszym oblubieńcem Jezusem Chrystusem. Oto jest ten płomienisty łoże, zaopatrzony wewnątrz cztery koła, na którym przez usilną kontemplację winnaś wchodzić do pałacu nieba, w oznaka w ciągu swoim najwierniejszym Przyjacielem.W dziełku Trzy cenny, lub ogień miłości, zostawił praktyczne wskazania dla wejścia na drogę kontemplacji.Powiedzmy, na miarę mamy trenować się w środku stosunku aż do ognika mądrości. Należy owo czynić do wnętrza takim porządku: